A n'un jove d'aici, lo talh es dubert

Aquò a dindat a ma pòrta : es mon vesin bravet, un jove qu'a l'iatge d'èstre mon pichon. Un pauc a la decisa, pron de vèire lo pati de son apartament, pron de s'avisar a la lèsta que ven de pus en pus maigre, que deu manjar de regardèlas. Deu faire l'experiència de viure, de subreviure coma un cocha-marluç sensa trabalh, sensa sòus, sensa amiras, sensa ren, ren que la nuèchada dei pita-fèstas que banha lo barri de la Plana, lei concerts, lei pichòtas, leis artistas e l'arcòl... Jovent, siáu estat coma cadun e encuèi, encara mai a l'estaca dau jovent, tant e mai. Aquelei gitèlas, lei joves que son espes a morflar d'aquesta passa. De Marselha, n'ia un molon que son pegin me desespera : coma se lei condicions li fagon rebuta... Lei acusam tròp sovent de pas anar a l'òbra, de pas aguer pron de vòlha e de s'eternizar a molons dins lei gardariás dau sistema educatiu, de s'asatar ai modalitats de l'estat-providencia que balha de dardenas degot a degot per subreviure economicament sensa bolegar. Siam d'un temps que lo paratge fa fauta entre leis uns e leis autrei, un temps que lo pus vièlh fa gaire fisança dau jove, se n'en trufa, un temps que la situacion economica es coma se deviá impausar paur e retenguda, un temps e un païs pasmens monte l'a de gens qu'an de sòus coma un chin de nieras e que demòran aqui, assetats sus son tafanari, pegats a sei fautuèlhs de cuèr sensa ges d'iniciativas per deman. Les bourgeois à la con...Lo mond vièlh amaluga aquelei pichons. Faidits, bandits per la màger part a la talvera dau mond dau trabalh, n'en fan de sauta-rigòla que van soventei-fes tastar paradis d'artifici perfin d'un pauc s'emparadisar, s'encigalar sa vidassa, son astrada tapada, se donar d'una parèntesi de pantai, l'idèa. Una androna :  fin finala, aquò leis enfonsa, li ennebla lo ferm voler e fenis que son de mai en mai a se tirasssar coma de vièlhs...Frairenalament, n'en apeli a mai de solidaritat, mai de farfantèla au poder, de vòlha per retrobar l'èime que fa sorgentar d'utopias concrètas. Coma que vague, nasejarà l'escandilhada esperada mai vendrà belèu en s'estropant lei braç... Bassacarem lo vièlh mond e farem venir amb jovent lei regrèus portaires de l'avenidor. D'aisinas coma la telaranha e tant dirai la mondializacion pòdon nos liberar d'una istòria enviscada d'arcaïsma nacionalitari e d'egemonia imperiala.  Siam au picar de la dalha, en orient, -crisi- (es relativa) e -flor de camin- (l'opportunitat au caire-forc) son d'ideògrames entrebescats. Segur que lo talh es dubert e que de chantiers son aqui davant : s'entre-ajudar, bastir, re-organizar sei biais de desplaçament, mestrejar l'ennanar de la vida sociala...