Colar betum

L'apeu de la sirena que clantis, l'ora dau sopar. Dins lo membre comun, Gracchus que s'esbramassa un cop de mai, en mandant un fion a la cantonada. A mai picat fòrt, e per dire lo verai, a sei rasons. Es coma se quauqu'un li veniá fretar la codena amb d'orsins.

-Ma liberte, longtemps je t'ai garde...- S'es botat a cantar, trufareu qu'es pas de dire, en relucant de biscanti lei colaires de betum. Que vagan pescar de lingostas a la Cala puei apond :

-Du béton : laisse béton, va !

Aièr de vèspre, a la chut-chut, una man ninòia, desgordida coma un pareu de barjas, aquela dau cap dei Trabalhs Publics, lo Nene, escriguèt sus lo tableu negre de la chaminèia :

-Demain, on cherche des volontaires BETON-. Una annoncia.

E Gracchus subran, lest coma un petachin cosseguit per un brau, aviá escafat la debuta de la frasa, aquò leu fach quand passèt au refectòri. S'entornava d'una vesprada de ganarra qu'avián ben arrosat lo cocordier a l'Otaria-Club a tres o quatre ( ne'n direm pas lei noms, plegarem un chut dins una fuelh de filica) e li prenguèt l'enveja d'una novela charpinhada, faire un pauc l'escuà amb aquelei que bailejan. S'eran regalats aquelei botèus pelos dins la cafaròta amainajada pasmens, après quauquei cervesas leu engolidas, aquest arquin aviá pus l'èime a la diplomacia...Es que l'aviá agut un jorn ? Gaire de segur e l'arcòl empurava aqueu que voliá faire un trauc a la nuèch... Ansin, una estomagada de mai per lo Sire dau tenament l'endeman quand legiguèt un gròs -Laisse béton- sus lo tableu. Bota, lunh de cridar seba, Gracchusl, ara, se fai coneisser e lo diable li peta :

-Montar de calaberts de betum, colar de pistas en betum, rosegar lo cratèri Dumàs per colar betum... Emai de rosigar l'iscla, sabetz pas que betumejar congrea de gas d'efect de serre ? Segur que coma que vaga, per lei trenta annadas que venon, es lo meme scenario que se passara o quasi... N'a ras dei uèlhs d'aquelei tòcas que desgalhan la biò-esfera e te manjan totjorn un pedac de mai. N'a son pron d'aquesta organizacion que te manda lei bordilhas en mar e que de l'eoliana que faudriá montar, quilhar, se ne'n chautan completament. Emai d'aquo, faire de betum...

Es escalustrat qu'escalustrat, lo tipe, farà pas lo gat banhat qu'es jamai estat son biais. Brama son malan e lo capo de district es acolhonit davans aquesta tempèsta. Emai quand s'avisa que commença bessai d'èstre escotat aqueu branda-biaça, beu promier per lei meteòs, l'òrnito e lei dos geò-fisicians. Semblan a fièu drech amb eu. Pasmens, cadun conei la mau-parada de faire de clans qu'aquò es jamai tarrible per l'ennanar d'una mission, n'an consciencia. Se la màger part deis ivernants encapan sa desmarcha, pasmens, quand son agach s'enverina au Gracchus, que ven carricatura d'un lordàs, mèfi lo bedelet, la cara de Caramentrant (un Caramentrant nas de pinochol que te regarda de biscanti quora te parla), d'unei s'avisan que de còp, deven amistos coma un panicau...

Es lo cap dei Trabalhs Publics que se reganha coma un diable, quasi a plorinejar aquest galhard quand vei que tot s'en vai en bolh de favas per lei colaires de betum. Puta, la fauta a n'aquest arlèri que tanca un brave pati...

-Degun d'entre vautrei nos vendrà ajudar se compreni ben... mai cu siatz ? D'ecòlos arcòlos, pichòts captaus que son a nos mespresar, nosautrei qu'obram de nòstrei mans.-

L'a un gost de fiertat obriera que rada e fai venir de rires vers aquelei que son considerats coma de camina-ponchut. Repren e plaideja una mission onte leis ivernants s'entrajudan. Es a se plorar a de bòn, plora e desplora que degun li vougue donar la man, que li ague ges de solidaritat...

Es ennegat, enviscat de colera : -Mon programa es cargat e siáu en retard, me fan mestier d'ajudas, era previst coma aquò, deman faudrà s'estropar lei braç toeis ensems per faire colar betum-.

-Laisse béton-,  t'ajudarem lo jorn que faràs quauqua ren d'interessant sus l'iscla- semblan li dire de mai en mai d'uelhs reguergues...Es pas ganhat per lo betum !